Przyczyny, wykrycie i leczenie porażenia nerwu twarzowego

Ludzką czaszkę otacza 12 par nerwów czaszkowych. A wśród nich ten z numerem VII – nerw twarzowy. Odpowiada on za ruch i czucie mięśni, posiada również włókna przywspółczulne. Poza mięśniami unerwia też część języka, wnętrze nosa oraz małżowinę uszną. Najpoważniejszym schorzeniem, jaki może dotyczyć tego nerwu, jest porażenie.

Przyczyny porażenia nerwu twarzy

Niestety, najczęściej konkretne przyczyny porażenia nie są znane. Około 3/4 przypadków, uszkodzenie nerwu twarzowego w postaci klinicznej przyjmuje formę uszkodzenia typu Bella. Przeważnie jest to porażenie jednostronne, występujące z taką samą częstotliwością u przedstawicieli obu płci w każdym wieku. Należy zaznaczyć, że porażeniu ulegają wszystkie lub tylko część z mięśni po jednej stronie twarzy. Ponadto, dochodzi nieraz również do obustronnego porażenia. Choroba pojawia się nagle, a objawy rozwijają się całkowicie w ciągu zaledwie kilku dni przy porażeniu jednostronnym oraz kilku do kilkunastu miesięcy w przypadku porażenia dwustronnego.

Jak objawia się porażenie nerwu twarzowego?

Objawy porażenia dają się dość łatwo wychwycić ze względu na szybkie tempo ich rozwoju. Do najczęstszych objawów należą:

• nieruchomość połowy twarzy
• przymknięta powieka
• asymetria twarzy
• asymetria ust
• problem z wymową
• nadaktywność zmysłu słuchu
• brak smaku po jednej stronie języka

Istnieją również pewne delikatne objawy, które zapowiadają porażenie nerwu. Pojawiają się one tylko w niektórych przypadkach, i są to przede wszystkim: pozostawanie jedzenie między dziąsłami, a policzkami oraz ból w okolicach ucha.

Leczenie porażenia nerwu twarzowego

Kluczową kwestią w leczeniu powyższego schorzenia jest regularna fizjoterapia oraz podawanie odpowiednich środków medycznych. Celem działań leczniczych jest stworzenie otoczenia przyjaznego regeneracji nerwu. Ponadto, ważne jest również utrzymanie sił i masy mięśni, które zostały pozbawione unerwienia. Należy podkreślić, iż niezwykle ważne w przypadku tego schorzenia jest tempo reakcji. Im szybciej zostanie ona podjęta, tym większe są szanse na odzyskanie sprawności przez pacjenta. Najczęściej stosowane zabiegi fizykoterapii to w przypadku porażenia nerwu twarzy m.in.:

• mikroprądy – dostarczanie do tkanek prądu o natężeniu zbliżonym do tego, jakie jest obecne w komórkach nerwowych. Celem wykorzystania mikroprądów jest rzecz jasna powrót do równowagi bioelektrycznej. Mikroprądy mają właściwości regeneracyjne, hamują również proces zanikania mięśni.
• magnetostymulacja – zabieg pobudzający procesy życiowe komórek. Powoduje wzrost komórek oraz odpowiada za ich odżywianie. Ponadto, wskutek biochemicznego efektu działania magnetostymulacji zwiększa się aktywność enzymów. Co ważne, stymulacja magnetyczna sprawia, że potencjał błony komórkowej ulega normalizacji.
• terapia energotonowa – polega na dostarczeniu energii tkankom oraz wywołaniu rezonansu. Zabieg ma na celu metaboliczne uaktywnienie komórek. Zwiększa się rozmiar oraz liczba. mitochondriów, wydajniej działają enzymy, dochodzi również do normalizacji aktywności wewnątrz komórek.